Średniowieczna teoria i praktyka w przezwyciężaniu kryzysów
Kraków, 1–2 grudnia 2011r.
Zaproszenie
Konferencja naukowa
De Ecclesia semper reformanda
Średniowieczna teoria i praktyka w przezwyciężaniu kryzysów
Kraków, 1–2 grudnia 2011r.
Organizator
Katedra Historii Kościoła w Średniowieczu
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Wchodzimy w czas znaczących rocznic: w tym roku wypada 700. rocznica soboru w Vienne, w przyszłym – 500. rocznica soboru laterańskiego V (a także 50. rocznica otwarcia Vaticanum II), za trzy lata będziemy przeżywać 600. rocznicę inauguracji soboru w Konstancji, za cztery mija 800 lat od wielkiego soboru laterańskiego IV. Wszystkie te sobory łączy praca nad reformą Kościoła – refleksja nad działaniami pastoralnymi (1215, 1962–65), nad naturą Kościoła jako mistycznego Ciała Chrystusa (1414–18), refleksja przedwczesna (jak w przypadku Wilhelma Duranda juniora w Vienne) lub „spóźniona” (jak w 1512), przełożona na praktykę (Lateran IV) lub zatrzymana w pół drogi (Konstancja). Wzięte razem, wszystkie te rocznice pokazują, jak ważna jest sprawa reformy Kościoła w każdym czasie (semper reformanda), jak odważną i głęboką refleksją eklezjologiczną była często poprzedzona i jakimi konsekwencjami grozi jej zaniechanie (schizma bazylejska, reformacja).
Zbliżające się rocznice i potrzeba nieustannej refleksji nad stanem i reformą Kościoła zachęcają do przestudiowania myśli tamtych czasów – tym bardziej, że ważny i twórczy jej fragment stanowi eklezjologiczna myśl polska (i krakowska!). Tematyka ta wydaje się interesująca dla studiów historycznych, które w tej dziedzinie mają jeszcze wiele obszarów dotąd niepodjętych, a także sensowna w wymiarze ogólniejszym – skoro papież Benedykt XVI w encyklice Spe salvi (por. § 22) wskazuje na potrzebę dialogu „samokrytycznej nowoczesności” z „samokrytycznym chrześcijaństwem”. Kto wie, może aktualność diagnoz i recept średniowiecznych myślicieli uzdolni nas i natchnie do takiego właśnie dialogu.
Serdecznie zapraszamy do zgłaszania propozycji wystąpień ukazujących średniowieczne instytucje kościelne (tj. papiestwo, diecezja, parafia, zakony) i duchowieństwo w perspektywie kryzysów oraz projektów ich przezwyciężania – zarówno udanych reform, jak i niezrealizowanych idei. Odczyty mogą dotyczyć zarówno reform w sferze duchowej, jak i obyczajowej czy gospodarczej i instytucjonalnej. Preferowane są tematy związane z Polską i EuropąŚrodkowo-Wschodnią.
Prosimy o zgłaszanie propozycji referatów do 30 maja 2011 r.
Z wyrazami szacunku
ks. dr hab. Grzegorz Ryś, prof. UPJP II
Kierownik Katedry Historii Kościoła w Średniowieczu
